کتابخانه عمومی شهید جمشید توکلی فولادشهر

ترجمه الغارات (سال‌های روایت نشده از حکومت امیرالمؤمنین(ع))
پدیدآور:‌ ابراهیم بن محمد ثقفی
‌ترجمه، تحقیق و تنظیم: سید محمود زارعی
ناشر: بیان معنوی
تعداد صفحات: 303

کتاب غارات کهن‌ترین منبع موجود در رابطه با نیمه دوم حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام است و بحث غارات معاویه بوده و به صورت خاص به بررسی آنها پرداخته است. این نیمه‌ی روایت نشده حکومت حضرت (دوران پس از جنگ نهروان با خوارج تا شهادت حضرت) در تاریخ به اسم دوره غارات نامگذاری کردند. دلیل این نامگذاری هم به خاطر غارت‌ها و شبیخون‌های مکرر لشکریان معاویه بر شهرها و مناطق تحت قلمرو حکومت امام علی بوده است.

این کتاب روضه‌ی مجسم است! انسان با خواندن این کتاب می‌فهمد چرا حضرت امیر صلوات الله علیه در اواخر دوران حکومتشان بر فراز منبر شهر کوفه، مکرر از خدا تقاضای مرگ کردند و خلاصی از شر کوفیانِ سست عنصر و عافیت‌طلب را خواستار بودند!
این کتاب عبرت محض است! بصیرت محض است! در بین برخی (خاصه برخی روشن‌فکران) تصویری فانتزی و کاریکاتوری از حضرت امیر صلوات الله علیه و نوع حکومت‌داری‌شان ترسیم شده، گویی حضرت هیچ برخورد خشنی با فتنه‌گران نداشته‌اند و همه در حکومت حضرت آزاد بودند هر چه خواستند بگویند و هر چه خواستند بکنند. این کتاب ارزشمند این تصور باطل را از میان بر می‌دارد و تصویری حقیقی از مهر و قهر امیرالمؤمنین علیه السلام در ذهن مخاطب ترسیم می‌نماید.

نیز انسان می‌فهمد چگونه عدم آمادگی و بصیرت مردم و سستی و ضعف یاران کار را به جایی می‌رساند که از رهبری چون علی بن ابی‌طالب علیهما السلام و وجود قانون الهیِ جامع، مانع و بی‌نقصی چون قرآن کریم نیز در رفع فتنه‌ها و ابتلائات کافی نخواهد بود! که حتی دست شخصیتی نظیر امیرالمؤمنین علیه السلام که عصمت الله الکبری هستند، برای اجرای کامل و جامع حق بسته می‌شود!
نتیجه فاجعه‌بار و جبران‌ناشدنی عدم اطاعت دستورات و اوامر ولی خدا و آثار ویرانگر آن را انسان با خواندن این کتاب با پوست و استخوانش لمس می‌کند و...

در پایان این شما و این توصیف سردار رشید اسلام شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی از کتاب الغارات:
«این کتاب الغارات را که قدیمی‌ترین کتاب شیعه هست بخوانید، حتماً بخوانید، مقتل کامل است. اگر آن را بخوانید، امروز برای این حکومتی که در استمرار حکومت ‌علی بن ابی‌طالب هست، آگاهانه‌تر و بدون تعصبات فردی و حزبی نگاه می‌کنیم، نظر می‌دهیم و دفاع می‌کنیم.» - (17 خرداد 1397)