باز هم میرسد بهار،ولی
باز پاییز سرد در راه است
ای بهار همیشگی بازآ
بی تو عمر بهار کوتاه است
باز هم میرسد بهار،ولی
بی تو از زندگی دلم سیر است
بی تو عید و بهار را چه کنم
عید هم بی تو سرد و دلگیر است
باز هم میرسد بهار،ولی
بازهم عاشق تو دلتنگ است
ای حضور تو سبزترین فصول
بی تو فصل بهار بی رنگ است
باز هم میرسد بهار،ولی
عاشقت بیقرار و بیتاب است
بعد از این عاشقانه میگویم:
عید،روز ظهور ارباب است
ضمن تبریک فرارسیدن سال 1395
به اطلاع اعضاء محترم میرساند :
کتابخانه از تاریخ 1395/01/07 از ساعت 7:30 الی 13:30 دایر می باشد.
چهارشنبه سوری
آخرین چهارشنبه قبل از حلول سال جدید را چهارشنبه سوری می گویند، که البته شب آن، یعنی غروب سه شنبه مهم است نه خود چهار شنبه. جشن چهارشنبه سوری یکی از مراسم بسیار جذاب و مفرح ما ایرانیان به شمار می آید. این جشن در قبل از تهاجم اعراب در بین نیاکان ما به جشن سوری مرسوم بود. سور به معنی سرخ می باشد و چون این جشن با برپا کردن آتش همراه است به این نام مرسوم گردید. آتش در بین ما ایرانیان مظهر نابودی تاریکی و سیاهی است. این دو واژه همان پلیدی و اهریمن هستند و روشنایی آتش پاکیزگی، طراوت، زندگی و سلامتی، سازندگی و پیشرفت را به همراه دارد. همچنین با کمک آتش و نور که سمبل های خوبی هستند افراد امیدوارند که راه خود را در آخرین شبهای تاریک سال پیدا کنند و به روزهای آغازین بهار برسند .
مراسم شب چهارشنبه سوری بطور اجمالی
همه کار به این منظور است که در این شب خوشی بیاید و غم برود .
جالب ترین و مرسوم ترین مراسم این شب برپاکردن آتش با بته و خار در سر گذرها، بر سر بامها و یا در حیاط خانه ها می باشد. افراد شرکت کننده در کنار آتش جمع می شوند و یک به یک از روی آتش می پرند و جمله "سرخی تو از من، زردی من از تو" را تکرار می کنند، به این معنی که سرخی و تازگی و روشنایی آتش از آن من و زردی و مریضی و بدی من نیز از آن آتش، تا در آتش بسوزد و پاک شود. وقتی آتش سوخته و تمام شد، اگر در خانه مراسم انجام شده باشد، خاکسترها را جاروب نموده و جمع می کنند و می دهند یک نفر از خانه بیرون ببرد. در این موقع همه اهل خانه جمع شده، می پرسند: "کجا می روی؟"، می گوید: "کوچه". میپرسند: "چی چی می بری؟" می گوید: "درد و بلای اهل خانه". این شخص با خاکسترها بیرون می رود و در را بروی او می بندند. پس از آنکه خاکسترها را بیرون ریخت بر می گردد و در می زند. اهل خانه با هم می پرسند: "کی هستی؟"، می گوید: "منم". می پرسند: "از کجا آمده ای؟"، می گوید: "از عروسی". می پرسند: "چی چی آوردی؟" می گوید: "تندرستی".
مقارن غروب قبل از تشریفات جهیدن از روی آتش و گاهی هم بعد از آن باید کوزه ای شکسته شود. این رسم به این شکل انجام می شد که در یک کوزه کمی زغال (نشان سیاه بختی) و اندکی نمک (نشان شوری چشم) و یک سکه کم ارزش می گذاشتند و بعد از و دست به دست گرداندن این کوزه، نفر آخر آن را سر بام می برد و از آن بالا به پایین می انداخت. کوزه ای که شکسته می شد باید کهنه ترین کوزه ها باشد زیرا آن کوزه حامل غمهاست. خلاصه چون می شکست اهل خانه یک صدا می پرسیدند: "چه بود شکستی؟"، می گفت: "قضا - بلا". می گویند: "توی آن چه بود؟"، جواب می دهد:"توی آن غم و غصه".
اما متاسفانه این مراسم طی گذر زمان به آدابی عجیب و غریب تبدیل شده که نه تنها باعث مسرت و شادی که باعث آزار و اذیت و چه بسا عواقب جبران ناپذیر شده است .
کوتاه ترین داستانِ منظوم جهان
عیادت از بیمار
یکی بر سر ناخوشی می گریست
چو صبح آمد او مُرد و بیمار زیست !
سعدی – شاعر و نویسنده ایرانی
588-671 ه. ش
قابل توجه اعضای محترم
کتابخانه شهید جمشید توکلی در روز شنبه مورخ 1394/12/22 تعطیل می باشد.
قابل توجه اعضای محترم کتابخانه شهید توکلی
ایام شهادت بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد.
دومین نشست کتابخوان کودک کتابخانه شهید توکلی در مدرسه علم و ادب برگزار شد .
کتابخانه شهید توکلی فولادشهر فرارسیدن ایام الله دهه مبارک فجر را به همشهریان و اعضای محترم کتابخانه تبریک عرض مینماید .
.: Weblog Themes By Pichak :.
